Shumë larg marrjes parasysh të maksimës së Marshallit francez Ferdinand Fosh (“Qendra ime po e lëshon pozicionin, ajo në të djathtën time po tërhiqet, situata është e shkëlqyer, unë po sulmoj!”) udhëheqësit e sotëm evropianë kanë frikë që të udhëheqin.
Shkruan: Anne-Elisabeth Moutet
Angela Merkel u pa qartë se ishte në telashe, qëkur filloi të kopjojë Emanuel Makronin. Dy javë më parë ajo zgjodhi që të imitonte panikun e tij, pa asnjë fakt në lidhje mbi vaksinën e AstraZeneca, pjesë e një përplasjeje të ngadaltë po ngulmuese me kompaninë e vaksinave, që e ka dëmtuar jo vetëm shëndetin publik, por edhe fatin e saj politik.
Zgjedhjet rajonale gjermane të fundjavës që shkoi, shënuan rezultatet më të këqija ndonjëherë për kristiandemokratët e Merkelit në ish-bastionet e tyre; në landet e qeta të Baden-Vyrtembergut dhe Rineland-Palatinate, udhëheqësit e të cilave, si për shembull Helmut Kol, u ngjitën deri në krye të kancelarisë.
Sondazhet për zgjedhjet presidenciale të vitit të ardhshëm në Francë, e tregojnë Makronin kokë më kokë me Marin Lë Penin në raundin e dytë:52 për qind me 48 për qind. Dhe kjo është brenda kufijve të gabimit, sidomos për një kandidat, votuesit e të cilit, ashtu si ata të Donald Trumpit, tremben shpesh që ta pranojnë zgjedhjen e tyre.
Në të gjithë Evropën, pasojat e mbetjes shumë pas në garën për shpërndarjen e vaksinës – dhe sikletin e shtuar nga të qenit shumë prapa Britanisë së Brexit – po shihen në sondazhe. Arsyet pasqyrojnë thënien e vjetër të Tolstoit:”Familjet e lumtura janë të gjitha njësoj; çdo familje e palumtur është e palumtur në mënyrën e vet”.
Në Francë, njerëzit janë të zemëruar me luhatjet e qeverisë. Përveç dështimit me vaksinat, Makron ka dalë kundër këshillës së Këshillit Shkencor, për të shmangur një bllokim tjetër, pasi ai ka frikë se kjo masë do të ishte jopopullore në një vit zgjedhor.
Nga ana e tyre, gjermanët mendojnë se kanë mbetur pas me vaksinimet, për shkak të ngadalësisë së burokracisë së BE-së. Pa ndonjë rekurs të dukshëm për të ndëshkuar Komisionin Evropian, politikanët gjermanë janë ata që po bartin mbi shpinë barrën e zemërimit popullor.
Edhe italianët, që janë më mirë me vaksinimet, janë sërish të zemëruar me Brukselin. Në vend se të prisnin burokracinë dhe të bënin gjithçka që duhej për të arritur të tjerët, Franca dhe Gjermania zgjodhën të ndiqnin shembullin e Italisë, Irlandës, Danimarkës, Norvegjisë, Islandës dhe Rumanisë në pezullimin e vaksinimeve me vaksinë e AstraZeneca, për shkak të frikës nga mpiksja e gjakut bazuar në shifra (8 raste në 32 milion njerëz të vaksinuar), por që janë shumë më të ulëta sesa incidenca normale e mpiksjeve të tilla në mesin e popullatës në përgjithësi.
As Makron dhe as Merkel, nuk duket se shqetësohen se janë pikërisht hezitimet e tyre të mëparshme, dhe për ta thënë troç edhe shpifjet e tyre, ato që kanë ringjallur ndjenjat anti-vaksinë në kontinent, duke bërë që miliona doza të AstraZenecas të mbeten të papërdorura në frigoriferët gjermane dhe franceze.
Që të dy i janë referuar parimin të kujdesit paraprak, të shkruar edhe në Kushtetutën Franceze që nga viti 2005, për të refuzuar marrjen e vendimeve që përfshijnë edhe rrezikun më të vogël.
Më keq akoma, ligjvënësit francezë në Bruksel, arritën që ta futnin “le principe de precaution” në legjislacionin e BE, duke e përhapur mjerimin në të gjithë kontinentin.
Sa për vete, jam e lumtur që e mora dozën e parë të vaksinës AstraZeneca të premten e kaluar në një spital të Parisit. Kam mësuar shumë kohë më parë, të mos marr kurrë seriozisht asgjë nga ato që thotë Emanuel Makron. / “Daily Telegraph” – Bota.al
