Dështimi i Shqipërisë për të moshapur negociatat në mbledhjen e Këshillit Europian të këtij tetori dhe shtyrja me gati një vit e vendimit për në samitin e Zagrebit, në maj 2020, po shoqërohet me replika të forta në vend.
Qëllimi i tyre është të vënë gishtin mbi fajtorin.
Me këtë synim të gjitha palët janë selektive dhe potenciojnë ato argumenta që u leverdisin, pa dhënë një pamje të përgjithshme të së tërës.
Kështu Rama përpiqet të vërtetojë se gjithçka është e lidhur me një problem të brendëshëm të BE-së. Ai këmbëngul se shumica e vendeve, madje dhe komisioni në Bruksel ishin të vendosura pro nesh.
Nga ana tjetër opozitarët dhe kritikët e tij e eklipsojnë fare problemin brenda BE duke e vënë theksin tek difektet e qeverisë, tek deklarata e Merkelit se nuk qe një vend, por disa që ishin kundër Shqipërisë (pra ndryshe nga Maqedonia), tek pretendimet e Makronit për azilkërkuesit tanë, për rezervat e Hollandës për kriminalitetin dhe ato të Danimarkës për korrupsionin.
Sipas këtyre pretendimeve edhe po të mos ishte problemi që Parisi i hapi vendeve anëtare, Shqipëria do të ishte djegur gjithësesi.
Discussion about this post